Oef !!!!

Het zwaarste is gepasseerd ... De operatie is voorbij en is ook goed verlopen. De dokter heeft alles kunnen verwijderen. Nu blijft het afwachten of dit spul (cholesteatoma heet dit) terugkeert. Zo niet, dan is het mogelijk om een nieuwe poging te wagen om zijn gehoor te herstellen door het inplanten van nieuwe gehoorbeentjes.

Morgen zien we dan wel hoe het verder evolueert.

Het leven ...

Het week-end zit er bijna op en morgen maandag moet ons zoontje van acht geopereerd worden. Hij heeft een soort tumor (goedaardig weliswaar, maar toch) achter zijn oor, waardoor hij ook zijn gehoor kwijt is aan die kant (de linkerkant). Vier jaar geleden is hij ook geopereerd hiervoor en wij dachten toen dat het volledig gedaan was. Nu blijkt dat dit terug gekomen is en er opnieuw uit moet. Het ergste is dat we nu ook zeker weten dat dit nog zal terugkomen en hij dus om de zoveel tijd zal moeten geopereerd worden.

Als ouder hoor je dit niet graag. De enige troost is dat er waarschijnlijk mensen zijn die NOG grotere problemen hebben dan dit.

Duim voor ons morgen !

Dank u.

Weeral gaan slapen ...

Ik was eigenlijk net van plan om nog een stukje te schrijven voor mijn blog, maar het jongste dochtertje van mijn schoonzus (Minne) blijft slapen en zit nu op schoot bij mijn vrouw, die mijn oren zit af te zagen (dit kan misschien wat overdreven zijn) om te gaan slapen ... Ik zal dat dan maar doen zeker.

Morgen probeer ik het opnieuw.

Strategic Soccer

Mijn vrouw zegt dat het een verslaving is. Ik vind het gewoon leuk. "Wat is het dan ?", zult u zeggen. Welnu, het is Strategic Soccer, een on-line voetbalspel.

Eigenlijk hoef je zelfs niet veel te doen. Je geeft je ploeg een naam, je shirt een kleur en je geeft 20 spelers een naam. Dan kies je nog een tactiek en je kunt beginnen. Heel belangrijk is dat je ze alle dagen een training geeft. Voor de rest worden er wedstrijdjes gespeeld waar je zelf niets kunt aan doen. En je wint of verliest.

Je moet dit maar eens proberen. Dan zul je zien dat dit geen verslaving is, maar gewoon een heel leuk on-line voetbalspel.

Op reis

Joepie, we gaan weer op reis dit jaar. We gaan namelijk naar de Côte d'Azur, naar Mandelieu-La Napoule (naast Cannes). Ooit zijn we daar al eens geweest en toen hadden we een stevige ruzie met een (zeer) goed bevriend koppel. Het liep een tijdje stroef tussen ons, maar ondertussen is alles weer bijgelegd en zien we elkaar opnieuw op regelmatige basis (vrijdagavond gaan we daar zelfs eten).

Ik zie het wel zitten, en mijn vrouw en kinderen ook. Mijn zoon zeker, nu hij weet dat we zeker ook een bezoek brengen aan Marineland, waar een live show met Orca's te bewonderen valt.

Eén ding is jammer : het is weeral in Frankrijk. Begrijp me niet verkeerd : Frankrijk is een heel mooi land ... alleen jammer van de Fransen. Om de één of andere reden heb ik een vooroordeel tegen Fransen ... Ik zal echter een volgende keer eens uitleggen waarom. Op dit moment ben ik te blij dat we dit jaar gewoon weer opnieuw op reis (kunnen) gaan.

Ayckbourn

Voor diegene onder u die het nog niet zouden weten, ik speel toneel. Ik ben lid van twee theatergezelschappen en bij het ene gezelschap ben ik ook verantwoordelijk voor de leesclub. In deze "club" lezen we allerlei stukken waaruit we dan één kiezen om het volgende seizoen te spelen.

Zo las ik vandaag Verwarringen van Alan Ayckbourn. Dit was zo mooi. Het gaat over mensen en over hun kleine probleempjes. Het is geen avondvullend stuk, maar het bestaat uit vijf eenakters. Het laatste is ronduit schitterend : vijf mensen zitten elk op een bank in het park en er is geen enkele die tegen één van de anderen wil praten. Dit kwam me zo bekend voor. Hoe vaak betrap ik mezelf er niet op dat ik in de GB een omweg doe om maar niet tegen die of die persoon te moeten praten ...

Ik heb dan ook vandaag een besluit genomen : vanaf heden zal ik altijd tegen iedereen die ik ken een praatje slaan. Laat ons alstublieft allemaal weer wat socialer worden ...

Collega's, kinderen en mijn vrouw

Deze voormiddag heb ik doorgebracht met mijn collega's op kantoor (tja, de administratie van een moderne vertegenwoordiger gebeurt jammer genoeg niet meer door een secretaresse) en het was leuk. We hebben geprobeerd "De Leeuw" in het toilet op te sluiten door een groot logo van ons bedrijf voor de deur te zetten. Het is mislukt, want de "meiden" dachten dat hij het logo kapot zou maken. Toch veel gelachen !

In de namiddag naar een muziekvoorstelling van mijn dochtertje gaan kijken (op school) en ook dit was heel leuk. Daarna met zoon en dochter gaan zwemmen en ja, dit was ook heel leuk.

Tussendoor vond ik zelfs de tijd om de telefoonstekker te herstellen, de "aquarium" (1 goudvis, 1 guppy en 4 Chinese danio's) te kuisen en tot twee keer toe de vaatwas te legen en te vullen. En het leukste komt nog. Ik heb mijn vrouw (die zondag gevierd wordt als moeder) een e-mail gestuurd (ja, ze heeft een eigen e-mail adres) met een foto van een nieuwe film waarin zij de hoofdrol speelt. Als je me niet begrijpt, kijk dan maar eens op Letterjames.

Het leven kan toch zo leuk zijn, vind je ook niet ...

500 km in 7u

"Wat ?!!", hoor ik een aantal onder jullie zeggen. Inderdaad, vandaag heb ik 7 uren in mijn auto gezeten en 500 km afgelegd. Ik woon in Zwevegem (bij Kortrijk (voor de niet-aardrijkskundigen onder jullie)) en "moest" vandaag naar Genk. Vertegenwoordiger zijn valt best mee, maar dagen als vandaag heb je toch liever niet te veel. Gelukkig maar dat ik heel Vlaanderen bezoek (van "Bachten de Kupe" tot Maasmechelen).

Terwijl ik aan het rijden was (of stond ik in de file), hoorde ik op Studio Brussel dat de twee Iraans-Belgische meisjes terug naar België mochten komen. En onwillekeurig moest ik terug aan die "klootzak" van een Dutroux denken (sorry voor het taalgebruik). Ikzelf heb twee schatten van kinderen (een jongen van 8 en een meisje van 6 jaar) en ik hou zielsveel van ze. Datzelfde geldt echter voor mijn vrouw. Ook zij houdt zielsveel van ze. En iedereen die kinderen zomaar afneemt van hun ouders, dat is een "klootzak", of hij nu Marc Dutroux heet of Eric Janssens ...

Nieuw !

Gisteren las ik het artikel in Clickx over "webloggers". Ik bekeek er een aantal en dacht zo bij mezelf : "Dit lijkt me nu net iets voor jou, iets wat je kunt doen als je niet werkt, toneel speelt of filmpjes maakt ...".

Zo gezegd, zo gedaan : ik tikte www.blogspot.com in en klaar was kees. Nu nog de nodige gegevens invullen en mijn weblog is klaar voor gebruik.

En nu ...